RAMAI yang takut kehilangan!
Tapi kita tetap akan kehilangan.
Apatah lagi kehilangan sebuah amal.
Sebab itu, jangan menganggap remeh kehilangan sebuah amal.
Orang lain boleh baca al Quran, kita tidak!
Orang lain boleh berpuasa, kita tidak!
Orang lain boleh tahajjud, kita tidak!
Orang lain boleh berdhuha, kita tidak!
Orang lain boleh berinfaq, kita tidak!
Pada hal kita mampu melakukannya tapi kita tidak buat. Mesti ada sesuatu yang menghalangi kita dari melakukan amalan begini.
Memang, tidak lain yang menghalangi kita melainkan hanyalah dosa dan maksiat yang kita buat setiap hari. Hati jadi keras. Fikiran jadi serabut. Kelazatan sirna..Itulah kesan dan implikasi maksiat. Maksiat mata. Maksiat telinga. Maksiat kaki. Maksiat tangan dan anggota lainnya. Semakin kita biarkan dosa dan maksiat kita, semakin jauh kita terhalang untuk melakukan kebaikan.
Jangan biarkan futur menguasai diri. Kelak kita akan banyak kehilangan amal amal dan waktu tidak akan menunggu kita dan berat bagi kita untuk mengejar amal yang tertinggal. Kita harus waspada akan kehilangan kehilangan!
Jangan kita hanya sibuk kehilangan duniawi kerana kehilangan duniawi tiada masalah pun buat kita tetapi jika kita kehilangan ladang amal, kehilangan nikmatnya ibadat, kehilangan manisnya sujud, kehilangan airmata taubat maka kita akan kehilangan keseluruhan hidup ini.
Sebaik-sebaik kaya ialah kaya hati.
Sebaik-sebaik bekal ialah taqwa.
Seburuk-buruk buta ialah buta hati.
Sebesar-besar dosa ialah dusta.
Sejelek-jelek usaha ialah memungut riba.
Seburuk-buruk makanan ialah memakan harta anak yatim.
Siapa yang memaafkan orang lain akan dimaafkan ALLAH dan siapa yang mengampuni orang akan diampuni ALLAH."
(Ibnu Mas'ud RA)
Comments
Post a Comment